Amigdalina co to? Poznaj prawdę o „witaminie B17”

Amigdalina co to jest? Witamina B17 – wyjaśniamy

Amigdalina, często określana potocznie jako „witamina B17”, to związek organiczny pochodzenia roślinnego, który budzi wiele kontrowersji i nadziei, szczególnie w kontekście terapii nowotworowych. Jest to glikozyd cyjanogenny, co oznacza, że podczas rozkładu w organizmie może uwalniać cyjanowodór – substancję o silnym działaniu toksycznym. Choć nazwa „witamina B17” sugeruje jej przynależność do grupy witamin, jest to błędne sklasyfikowanie. Amigdalina nie jest bowiem uznawana za niezbędny składnik odżywczy dla człowieka, a jej spożywanie nie jest związane z zapobieganiem chorobom wynikającym z niedoboru, jak ma to miejsce w przypadku prawdziwych witamin.

Czy amigdalina to witamina B17?

Odpowiedź na to pytanie brzmi: nie, amigdalina nie jest witaminą B17 w ścisłym tego słowa znaczeniu. Określenie „witamina B17” jest historycznym i marketingowym chwytem, który upowszechnił się w kontekście poszukiwań naturalnych metod leczenia raka. W rzeczywistości amigdalina jest związkiem chemicznym, a nie witaminą w rozumieniu niezbędnego dla życia i prawidłowego funkcjonowania organizmu składnika odżywczego. Klasyfikacja ta jest myląca i niepotwierdzona naukowo. Choć obie nazwy odnoszą się do tej samej substancji, ważne jest, aby pamiętać o tej różnicy, szczególnie analizując dostępne badania i informacje na temat jej działania.

Gdzie znaleźć amigdalinę? Źródła „witaminy B17”

Amigdalina występuje naturalnie w nasionach i pestkach wielu roślin, co czyni je głównymi źródłami tego związku. Do najbardziej znanych należą: pestki moreli, ale znajduje się ją również w pestkach jabłek, brzoskwiń, wiśni, śliwek, a także w gorzkich migdałach. Tradycyjna medycyna chińska przez wieki wykorzystywała niektóre z tych roślin, np. pestki moreli, w celach leczniczych, przypisując im działanie przeciwbólowe i przeciwkaszlowe. Warto jednak podkreślić, że spożywanie tych nasion w większych ilościach może być ryzykowne ze względu na zawartość amigdaliny i potencjalne uwolnienie toksycznego cyjanowodoru.

Działanie i właściwości amigdaliny – co wiemy?

Amigdalina jest substancją, której przypisuje się szereg potencjalnych właściwości zdrowotnych, jednak większość z nich nie została jednoznacznie potwierdzona w wiarygodnych badaniach naukowych. Historycznie, jej zastosowanie w medycynie ludowej obejmowało łagodzenie bólu i kaszlu. Współczesne dyskusje koncentrują się głównie wokół jej hipotetycznego działania przeciwnowotworowego, co jest tematem budzącym najwięcej emocji i kontrowersji.

Potencjalne działanie przeciwnowotworowe amigdaliny

Teorie dotyczące przeciwnowotworowego działania amigdaliny opierają się na hipotezie, że uwolniony z niej cyjanowodór może selektywnie niszczyć komórki rakowe, jednocześnie omijając zdrowe tkanki. Zwolennicy tej teorii sugerują, że komórki nowotworowe mają być bardziej wrażliwe na działanie cyjanków niż zdrowe komórki. Jednakże, brakuje na to mocnych dowodów naukowych i wiarygodnych badań klinicznych, które potwierdziłyby ten mechanizm u ludzi. Wiele badań, które miały wykazać skuteczność, było przeprowadzanych na poziomie laboratoryjnym lub na zwierzętach, a ich wyniki nie przekładają się bezpośrednio na praktykę kliniczną.

Amigdalina a terapia metaboliczna

Terapia metaboliczna „witaminą B17” to koncepcja, która zakłada, że amigdalina może być kluczowym elementem w leczeniu nowotworów poprzez wpływ na metabolizm komórek rakowych. Zwolennicy tej terapii twierdzą, że amigdalina może prowadzić do apoptozy, czyli programowanej śmierci komórki, w przypadku komórek nowotworowych. Pomimo istnienia takich teorii, nie znajdują one potwierdzenia w badaniach klinicznych, które wykazałyby znaczącą skuteczność tej metody. Brak jest również mechanizmów wyjaśniających, w jaki sposób amigdalina miałaby być selektywna wobec komórek rakowych, a jednocześnie bezpieczna dla organizmu.

Ryzyko i skutki uboczne amigdaliny

Spożywanie amigdaliny wiąże się z potencjalnym ryzykiem dla zdrowia, głównie ze względu na jej rozkład w organizmie do toksycznego cyjanowodoru. Jest to kluczowy aspekt, który należy brać pod uwagę, rozważając jej użycie.

Toksyczność amigdaliny – cyjanowodór

Podstawowym zagrożeniem związanym ze spożywaniem amigdaliny jest jej metabolizm w organizmie, który prowadzi do uwolnienia cyjanowodoru. Cyjanowodór jest silną trucizną, która blokuje wykorzystanie tlenu przez komórki, co może prowadzić do ich śmierci. Proces ten jest szczególnie niebezpieczny dla organizmu, ponieważ nawet niewielkie ilości cyjanku mogą wywołać poważne objawy zatrucia. Ryzyko to wzrasta, gdy amigdalina jest spożywana w dużych dawkach, w połączeniu z witaminą C, która może przyspieszać jej rozkład, lub przy współistniejących niedoborach witaminy B12.

Skutki zatrucia amigdaliną

Skutki zatrucia cyjanowodorem pochodzącym z amigdaliny mogą być bardzo poważne i obejmować szeroki wachlarz objawów. Wśród nich wymienia się niewydolność nerek, uszkodzenia wątroby i układu nerwowego. Może dojść do rozwoju kwasicy, znaczącego spadku ciśnienia krwi, a w skrajnych przypadkach nawet do śpiączki, a nawet śmierci. Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) zakazała sprzedaży amigdaliny w formie suplementów diety właśnie ze względu na udokumentowane przypadki zatruć i brak dowodów na jej bezpieczeństwo i skuteczność.

Dawkowanie amigdaliny i badania naukowe

Kwestia dawkowania amigdaliny jest ściśle związana z brakiem oficjalnych zaleceń i kontrowersjami wokół jej stosowania, szczególnie w kontekście leczenia nowotworów.

Brak oficjalnych zaleceń dotyczących dawkowania

Ze względu na brak potwierdzonej skuteczności i udokumentowane ryzyko toksyczności, nie istnieją oficjalne, naukowe zalecenia dotyczące dawkowania amigdaliny. Żadne organizacje zdrowotne ani agencje regulacyjne nie opracowały wytycznych w tym zakresie, ponieważ nie ma wystarczających podstaw medycznych do jej rutynowego stosowania. Wszelkie informacje dotyczące sugerowanych dawek pochodzą zazwyczaj od zwolenników alternatywnych terapii i nie mają potwierdzenia w badaniach klinicznych.

Czy warto suplementować amigdalinę?

Decyzja o suplementacji amigdaliny powinna być podejmowana z największą ostrożnością i świadomością potencjalnych zagrożeń. Chociaż istnieją teorie sugerujące jej pozytywny wpływ na zdrowie, w tym potencjalne działanie przeciwbólowe czy obniżające ciśnienie, brakuje solidnych dowodów naukowych potwierdzających te efekty u ludzi. Co więcej, badania kliniczne, które były przeprowadzane, nie potwierdziły jej skuteczności w leczeniu raka, a wręcz wykazały przypadki poważnego zatrucia cyjanowodorem. W Polsce leczenie amigdaliną nie jest uznawane za standard terapii przeciwnowotworowej, a wielu lekarzy odradza jej stosowanie. Spożywanie naturalnych pestek, choć może być postrzegane jako mniej ryzykowne niż suplementy, nadal niesie ze sobą potencjalne problemy żołądkowo-jelitowe i ryzyko zatrucia przy nadmiernym spożyciu. Zdecydowanie nie zaleca się samodzielnego suplementowania amigdaliny bez konsultacji z lekarzem i gruntownej analizy ryzyka.